‘Rachel van Panhuis, hoe gaat het met je?’ Die vraag van haar mentor is makkelijk te beantwoorden. ‘Goed hoor.’ De start van haar leven als pabo-student is perfect: leuke studie, goede cijfers. Maar daaronder zit een diepere laag, waar Rachel niet te veel over kwijt wil. Dat ze niet op kamers gaat omdat haar hulp thuis gewenst is, hoeft niemand te weten. En dat ze zich constant zorgen maakt over haar financiën, houdt ze liever voor zichzelf. Haar vriend Thomas begrijpt niet waar ze zich druk over maakt en dat maakt het probleem alleen maar groter. Krampachtig probeert Rachel haar leven op de rit te houden. Vragen om hulp is niets voor haar. En ook totaal overbodig, want ze slaat zich er wel doorheen, toch?