Beschrijving
Heden en verleden worden subliem verweven in een meeslepend tijdsmysterie over familiegeheimen, ruïnes en liefde
In De echo van het eiland van Melanie Dobson raakt een klein meisje vermist. 85 jaar later zoekt een journalist uit wat er met haar is gebeurd.
1907. Aan de vooravond van haar vijfde verjaardag ligt Poppy Pendleton veilig ingestopt in haar bed, luisterend naar haar ouders die de society van New York entertainen in hun kasteel op de Thousands Islands. De volgende ochtend is ze spoorloos verdwenen en wordt haar vader dood aangetroffen in zijn rookkamer.
1992. Chloë woont dicht bij de ruïne van het kasteel. Poppys vermissingszaak is nooit opgelost en Chloë heeft het te druk met haar snoepwinkel om zich ermee bezig te houden. Tot er op een dag een meisje voor haar neus staat met een oud plakboek dat haar linkt aan de Pendleton-familie…
Wonder van woorden –
Een prikkelende proloog, een oud mysterieus kasteel en vele raadsels: dit boeiende verhaal, dat bestaat uit twee tijdlijnen die zich afspelen in de 20e eeuw, weet je met deze ingrediënten moeiteloos mee te slepen. Het historische gedeelte (1907) spreekt het meest aan, hoewel de kwestie rond het meisje Emma (1992) je ook bezighoudt.
Toch is niet alles in dit boek om door een ringetje te halen. Zo is een terugkerend detail ietwat twijfelachtig qua gepastheid in een christelijke roman. En hoe alles uiteindelijk samenvalt en in elkaar past is weliswaar mooi, maar niet erg geloofwaardig.
Dat zijn echter kleine minpunten in vergelijking met wat dit pakkende mysterie – dat rijk is aan verzwegen geheimen, verborgenheden, plottwisten én een verdiepende laag in de vorm van angsten overwinnen – te bieden heeft. Deze bewogen dualtimeroman over de stormen van het leven, strijden voor rechtvaardigheid, (zoeken naar) waarheid en moed – waarin vervlogen tijden herleven – is soms ontroerend, maar vooral vol van hoop.